Ik weet niet precies hoe lang, maar al heel veel jaren (in ieder geval meer dan tien) gebruik ik studioflitsers van Multiblitz. Duitse degelijkheid, niet kapot te krijgen. Maar na heel veel flitsen moet er toch wel eens een instellampje of een flitsbuis vervangen worden.
Twee van mijn vier flitskoppen mogen wel een nieuwe flitsbuis. Ze functioneren nog steeds prima, maar ik merk dat de flitsbuizen wat geliger zijn geworden en daardoor een tintje warmer licht geven. Natuurlijk is dit eenvoudig op te lossen in Lightroom of Photoshop, maar ik wil gewoon neutraal licht. Dus binnenkort tijd om te vervangen.
Een aantal maanden geleden zag ik deze flitsbuizen nog gewoon te koop staan op de sites van verschillende aanbieders. Maar nu zijn deze vrijwel nergens leverbaar…  Vandaag kwam ik er achter dat Multiblitz enkele maanden geleden failliet is gegaan. Zonde van zo’n mooi bedrijf met degelijke produkten. Hierdoor zullen onderdelen steeds moeilijker verkrijgbaar worden.
Misschien dat er een alternatief komt voor de instellampjes en flitsbuizen. En ik zing het nog wel een tijd uit mijn mijn huidige flitsers (met huidige flitsbuizen). Maar dit is wel een teken om me te oriënteren in een ander merk voor mijn flitsers… een ander flitssysteem, met weer allemaal nieuwe lichtvormers…  Ondertussen bedank ik Multiblitz voor al die jaren trouwe dienst.

Gisteren ben ik samen met Leontine een dagje naar Rotterdam geweest. Eerst hebben we het Fotomuseum bezocht. Wanneer je daar de trap oploopt kun je een collectie bewonderen, die belicht wordt door Charlotte Dumas. En beneden  vind je een collectie van Nederlandse fotoboeken en een expositie van Wout Berger over giflandschappen. Maar de expositie Unwired  van Jacqueline Hassink maakte bij mij het meeste indruk. Hierbij moet je ook je telefoon inleveren en je schoenen uit doen. Lopend op je sokken, zonder telefoon, kijkend naar de grote afbeeldingen… Dat is een ervaring op zich.
Daarna gingen we bij Haute Photographie op bezoek. Een (verkoop)expositie van verschillende internationale galleries. Ontzettend mooi werk gezien van verschillende fotografen. Oude rotten uit het vak, maar ook ’emerging artists’.
Er hingen ook werken van Albert Watson, één van mijn favoriete fotografen. Helaas was zijn prachtige foto van Kate Moss iets boven mijn budget (40.000,- euro) en bovendien was hij al verkocht. Dus met lege handen, maar een hoofd vol inspiraties en creatieve ideeën naar huis gegaan.
Een super gezellige dag gehad met Leontine. Het is fijn om dit met een andere fotografie-gek te ervaren.
Haute Photographie duurt nog t/m 11 februari. Dus snel zijn als je het ook nog wil zien…

Soms komen er mensen in je leven, die veel voor je gaan betekenen. Zijn die ontmoetingen toevallig, werk je er onbewust aan mee, of is het gewoon het lot? Ik vind het heel bijzonder dat Leontine in mijn leven is gestapt. We kunnen urenlang met elkaar praten. En hoe meer ik met haar praat, des te meer ik ontdek, dat onze karakters veel overeenkomsten vertonen. In korte tijd is zij een close vriendin van me geworden. Praten, lachen en elkaar inspireren.
Afgelopen donderdag stond ze weer eens voor mijn camera. Fotograferen met haar is geen werken, maar genieten. En dit gevoel wat ze geeft, herinnert me eraan waarom ik voor dit vak heb gekozen. Na een uurtje zijn we al klaar en hebben we geschoten wat we wilden hebben.
Leontine heeft (heel lief) lunch voor ons beiden meegenomen. En na een intensief uurtje fotograferen en een paar minuten in de keuken, genieten we samen van haar heerlijke zelfgemaakte soep, lekker brood en andere dingen.
Afgelopen donderdag was werkelijk een feestje van binnenkomst tot afscheids-hug. Thnx voor deze mooie dag Leontine!

Afgelopen vrijdag stond Marit weer voor mijn camera. Ik had een buitenshoot gepland. Wel een soort studiosetting (zwart doek als achtergrond), maar werken met het aanwezige daglicht. Ik hoopte op zonnige en vooral droge dag, zodat ik fijn in de shaduw kon werken. De dag ervoor was het stralend weer. De dag er na was het stralend weer. Maar op de bewuste ochtend van de shoot was het nat en koud buiten. Dan maar in de studio, met aanwezige daglicht werken. 
Heel even probeerde ik mijn studioflitsers uit. Maar nee… uiteindelijk gaf ik toch voorkeur aan het aanwezige daglicht. Natural daylight voor een natural beauty.

Begin 2012 kocht ik mijn MacBook Pro, een ‘eind 2011’ model. Deze heeft het recentelijk begeven. Het vertoonde al langere tijd videoproblemen (schakelt onverwachts uit, strepen door het beeld). Een bekend probleem met dit model. Er was (tot vorig jaar) een aanvullend reparatie-programma en ik had hem ook terug gebracht. Maar op dat moment deed het apparaat zijn best en kwam het door de stress-test van Apple. Daarna heeft mijn MacBook het nog een tijdje probleemloos gedaan. Dit jaar begonnen de problemen weer. En nu komt het niet verder dan het grijze opstartscherm…
Dit jaar ook gekeken naar een nieuwe MacBook Pro als vervanging van mijn oude, die in een hoekje stof zit op te vangen… maar ik weet het niet. Natuurlijk ziet het nieuwe model er beeldschoon uit, I really love the looks, het eenvoudige OSX systeem en mooie het scherm. De touchbar is een leuke gadget. Vingerafdruk om te ontgrendelen is top.  Maar ik ben een stuk minder tevreden over de toetsen op het toetsenbord, die te weinig ‘travel’ maken. Het typt niet lekker. En ja… de 4 USB-C poorten, of beter gezegd: het ontbreken van andere poorten vind ik echt jammer. Oké, op te lossen met verlengstukjes. Sommigen hebben ook last van het vergrote touchpad, waardoor je je polsen niet meer op het apparaat kan steunen. En uiteraard de prijs… Mijn vorige MacBook kocht ik onder de 2.000,- euro en daar had je een hele mooie 15″ MacBook Pro voor. Maar nu vragen ze 3.299,- euro (2.726,- excl. BTW) voor het model dat ik zou willen. Dat bedrag wil ik best geven aan Apple, maar dan wil ik wel een apparaat, waar ik lekker mee kan werken. Misschien zijn het allemaal zaken die wel gewennen, maar ik weet het echt nog niet of ik tot aanschaf van een nieuwe MacBook Pro over ga. Ondertussen werk ik fijn en probleemloos achter mijn iMac…

“If your pictures aren’t good enough, you’re not close enough” – Robert Capa
Gisterenavond hebben Jacqueline en ik weer gewandeld. Nu voor de verandering een keer in het Haarlemmermeerse Bos in plaats van een rondje om de Toolenburger Plas. Mooie omgeving met veel fotogenieke plekken. Maar voor een close portret heb je geen mooie omgeving nodig. Met de woorden van Capa in mijn hoofd, probeer ik nog wat dichterbij te komen. Het licht valt mooi op haar gezicht. Ik weet dat ze moe is, maar ook in moeheid zit haar schoonheid. Haar mooie ogen kijken dwars door mijn lens. Ik bewonder haar gezicht en wil nog niet op de ontspanknop drukken. Even genieten van dit moment… Maar dan ben ik bang dat het moment voorbij gaat en druk toch.
Vast niet de mooiste foto die ik van haar heb geschoten. Maar ik zie wel de puurheid in dit beeld. Om die puurheid van haar te behouden, besluit ik er ook weinig mee in de nabewerking te doen. Niet alle imperfecties weg retoucheren tot een onrealistische huid. Zwart/wit-omzetting en een beetje doordrukken en stoppen, net zoals ik het in de analoge doka zou hebben gedaan. Geen perfectie, maar close enough…

Wekelijks een rondje om de Toolenburger Plas wandelen met Jacqueline. Dat is de planning, maar zo nu en dan lukt het niet door onze drukke levens. Gisteren stond ze wel weer voor mijn deur om me op te halen. En ik besloot mijn camera mee te nemen. De avondzon stond al laag aan de hemel toen we van mijn huis vertrokken. Jacqueline vraagt me, waarom ik zo snel loop…
Toen we bij de Plas aankwamen, was de zon net achter de horizon verdwenen. Maar ook al is de zon niet zichtbaar; Er is nog voldoende licht om te fotograferen. ISO 3200… dat wel. Maar met de huidige camera’s is dat ook geen probleem. Het licht is ultra zacht. Rimpeltjes en andere onregelmatigheden in de huid verdwijnen als sneeuw voor de… uh… afwezigheid van de zon.
Kijkend door mijn lens, zie ik moeheid in haar ogen. Het heeft iets melancholisch, wat totaal niet pas bij de buien, waarin we verkeren.
Op de terugweg naar huis is het al donker en weet ik, dat er geen beelden tussen zitten, waar ik tevreden over ben. Maar dat maakt ook niet uit. Weer bijgepraat, lichaamsbeweging en heel veel lol gehad. En beelden die me later aan dit leuke moment kunnen herinneren. Fun, Walk & Talk met Jacqueline.