“If your pictures aren’t good enough, you’re not close enough” – Robert Capa
Gisterenavond hebben Jacqueline en ik weer gewandeld. Nu voor de verandering een keer in het Haarlemmermeerse Bos in plaats van een rondje om de Toolenburger Plas. Mooie omgeving met veel fotogenieke plekken. Maar voor een close portret heb je geen mooie omgeving nodig. Met de woorden van Capa in mijn hoofd, probeer ik nog wat dichterbij te komen. Het licht valt mooi op haar gezicht. Ik weet dat ze moe is, maar ook in moeheid zit haar schoonheid. Haar mooie ogen kijken dwars door mijn lens. Ik bewonder haar gezicht en wil nog niet op de ontspanknop drukken. Even genieten van dit moment… Maar dan ben ik bang dat het moment voorbij gaat en druk toch.
Vast niet de mooiste foto die ik van haar heb geschoten. Maar ik zie wel de puurheid in dit beeld. Om die puurheid van haar te behouden, besluit ik er ook weinig mee in de nabewerking te doen. Niet alle imperfecties weg retoucheren tot een onrealistische huid. Zwart/wit-omzetting en een beetje doordrukken en stoppen, net zoals ik het in de analoge doka zou hebben gedaan. Geen perfectie, maar close enough…