Zelf ben ik op zoek naar meer diepte in mijn foto’s. En dit heb ik mezelf ook als opdracht gegeven voor de workshop bij het ACF die ik volg.
Wanneer ik naar foto’s van Theo Keijzers kijk, zie ik bij veel van zijn portretten een enorme diepte in zijn beelden. Het lijkt net of hij in de ziel van de geportretteerde kijkt. Deze beelden zijn voor mij een genot.
De grootste meester op het gebied van diepte is Richard Avedon. Ik beschouw hem echt als een halfgod op het gebied van fotografie. Vandaag bladerde ik An Autobiography van hem door. Er zit zo veel emoties en zo veel diepte in zijn beelden. Ook de beelden van zijn aftakelende vader grepen me erg aan. Naast een filosoof (hij volgde een filosofische studie), moet het ook een persoon zijn geweest met heel veel mensenkennis.
Richard Avedon, rest in peace. Ik hoop nog veel van je beelden te mogen leren.

Googlen op mijn eigen naam brengt me op de raarste plaatsen. Onlangs kwam ik op deze site terecht, waar ergens onderaan een link staat naar een beeld op Focus Gallery. Nooit geweten, dat ik me bezighield met pornografie… Weet niet of ik hierom moet lachen of huilen…. Ik denk dat ik het maar op het eerste houd.

Als eerste van de cursisten was ik gisteren aanwezig bij de eerste les Portretworkshop onder leiding van Jocelyne Moreau in het ACF. Hierdoor had ik tijd om voor de cursus even kennis te maken met Jocelyne. Ook was het leuk om -de altijd vriendelijke- Chantal van Genderen van het ACF weer eens te zien. Natuurlijk even met haar gepraat over het ‘vernieuwde’ ACF.
Het werk van Jocelyne was inspirerend. Ik had de meeste beelden al op internet gezien, maar het is toch veel mooier om echte drukken onder ogen te krijgen. De groep bestaat uit cursisten, die allemaal al langere tijd met fotografie bezig zijn. Ik hoop dat we met z’n allen mooie beelden gaan maken…

Een aantal jaartjes terug heeft Anne-Loes Glas een foto van mij gemaakt tijdens een shoot met drie modellen, waarbij we (Anne-Loes en ik) allebei fotografeerden. Ik kwam het beeld vandaag weer tegen bij het bekijken van plaatjes die op mijn computer staan. Achter de camera voel ik me meestal veilig. De camera voelt aan als een soort ‘schild’. Voor de camera voel ik me meestal onzeker. Dit beeld is 1 van de weinige uitzonderingen. Ik vind het een grappig beeld, maar toch sta ik liever -achter- de camera.

Gisteren naar de Hasselblad World Tour geweest. Een hele rit naar Ede, maar het was de moeite wel waard. In samenwerking met Adobe en HP, werd de digitale workflow door middel van lezingen uitgelegd (voornamelijk van de H-serie). Frappant vond ik het dat er wel mensen uit Denemarken aanwezig waren, maar niet uit Zweden (waar Hasselblad vandaan komt). Dat laat de invloed zien van het Deense Imacon, waarmee Hasselblad gefuseerd is. Digi-Care, voorheen importeur van Imacon produkten, maar nu uiteraard ook van Hasselblad, was er ook vertegenwoordigd. Zij hadden een ruimte waar je de H-serie produkten van Hasselblad even kon aanvoelen. Een tafeltje met twee camera’s voorzien van een digitale achterwand en een aantal objectieven. Verkoopwaarde van wat er op het tafeltje stond: 150.000,- euro. Een klein stukje wahalla voor fotografen, maar vooralsnog onbereikbaar voor mij. Al met al was het een informatieve en leuke dag.

Mijn Hasselblad (V-serie) is sinds mijn aankoop altijd mijn favoriete camera geweest. Niet omdat dit mijn duurste is, maar juist omdat dit stuk gereedschap dwingt tot -bewust- fotograferen. Niets is automatisch; zelf rolletje inleggen en doorspoelen, zelf lichtmeten, zelf diafragma en sluitertijd bepalen en instellen, zelf scherpstellen en als laatste zelf op de ontspanner klikken. Het is een heel rustige manier van fotograferen.
Op dit moment zit ik te twijfelen over fotografie-investeringen in de toekomst. Ik gebruik kleinbeeld (Canon) en middenformaat (Hasselblad) door elkaar. Kleinbeeld voor het snellere werk en middenformaat voor het kwalitatieve werk. Zou het niet fijn zijn als deze twee eigenschappen in 1 camera zouden zitten?
Deze camera is er al een tijdje: De H-serie van Hasselblad: Een 6 x 4,5 formaat camera met een hele hoop automatische functies, klaar voor de toekomst, klaar voor digitaal… Het is een heel mooi systeem, maar tegelijkertijd denk ik dat het ook een compromis zou zijn. De camera is uiteraard een stuk groter dan een kleinbeeldcamera en in vergelijking tot de V-serie van Hasselblad is het gebruikte ‘filmoppervlak’ een stuk kleiner. Daarnaast vind ik het vierkante formaat en het rustig en bewust werken van de V-serie ook zijn charmes hebben. En last but not least: De H-serie is niet goedkoop.
Aanstaande dinsdag ga ik de H-serie uitproberen tijdens de Hasselblad World Tour. Misschien neemt dat enige twijfels weg…

Met regelmaat droom ik dat ik terug in de schoolbanken zit. Het is meestal dan een lichte ‘nachtmerrie’ want vaak heb ik dan mijn huiswerk niet gemaakt. Ik studeer dan weer ‘Vormgeving & Communicatie’ op de Ichthus Hogeschool. Maar zowel de opleiding (thans HEAO Communicatie Creatief) en de school (thans In-Holland Hogeschool) bestaan niet meer. Ik zoek telkens naar een boodschap in die telkens terugkerende droom. Tot nu is die boodschap voor mij verborgen gebleven.
Maar ik ben wel blij dat ik binnenkort (eind februari) weer in de ‘schoolbanken’ zit bij ACF. De Portretworkshop van Jocelyne Moreau lijkt mij heel interessant en ik heb me daarvoor ook ingeschreven. Naast het opdoen van nieuwe inspiratie is het volgen van deze workshop voor mij ook een ‘stok achter mijn kont’ om vaker achter mijn camera’s te kruipen. Ik moet gewoon veel vaker fotograferen!