Sinds een tijdje speel ik op de piano. We hebben een piano in ons huis staan. Een prachtig instrument. We kozen destijds voor de akoestische versie met silent systeem. Toch vind ik het zonder koptelefoon (van de silent systeem) beter en echter klinken. Vroeger speelde ik gitaar, maar ik denk dat ik de piano persoonlijk leuker vind. Mijn lerares wil dat ik zelf muziekstukken uit kies om te spelen. En natuurlijk kies ik dan geen eenvoudige stukken. Muziekstukken, die eigenlijk een niveautje te hoog voor me zijn. Dat zorgt ervoor dat ik extra hard moet ‘werken’ achter de piano. Dagelijks oefenen achter de piano. Soms vergeet ik de tijd en geeft de pijn in mijn rug of in mijn handen aan, dat het wel genoeg is voor vandaag. Sommige stukken zijn echt moeilijk. Maar het geeft een heerlijk gevoel als ik een stukje (van het muziekstuk) beheers. Elke dag oefenen, elke dag een beetje progressie.
Tijdens de lessen probeer ik zo goed mogelijk te spelen wat ik heb ingestudeerd. Maar op een andere piano met een lerares, die op je vingers kijkt, is het toch anders spelen. Krijg regelmatig de opmerking dat ik mijn handen meer moet ontspannen, want die staan strak van de spanning. En wat ik thuis foutloos kan spelen, gaat tijdens de les natuurlijk fout. Dan probeer ik het stukje weer opnieuw, om vervolgens weer de mist in te gaan.
Ik kreeg gisteren een belangrijke les: Accepteer dat je fouten maakt. Het hoeft niet perfect. En speel door. Zie het als een weg die je bewandeld, waarbij je struikelt over een steen. Dan sta je op en loop je verder. Je gaat dan niet een stukje terug lopen om vervolgens weer over dezelfde steen te struikelen. Geniet van de wandeling en zie dat er ook heel veel goed gaat. Het is ook een goede levensles: Accepteer dat er dingetjes fout gaan in je leven en besef dat er ook veel dingen goed gaan. Geniet van je leven. Thnx voor de les Elieske!