Eind 1989 kocht ik de Canon 600, een camera met één van de aller-snelste en allerbeste autofocussystemen van die tijd. Maar hoe goed of snel je autofocussysteem van je camera ook is; Als je autofocus gebruikt, zijn er ook altijd beelden die net niet tack-sharp zijn. De Canon 600 had twee autofocus modi waaruit je kon kiezen: ONE-SHOT voor stilstaande onderwerpen en AI-SERVO voor bewegende beelden. Omdat de modellen die ik fotografeer nooit voor mij wegrennen, gebruik ik al 25 jaar bijna uitsluitend de one-shot. En voor écht stilstaande onderwerpen, schakel ik mijn autofocus uit.
Laatst gaf iemand het advies om een andere autofocus-modus voor portretwerk te gebruiken: AI-FOCUS. Een beetje simpel gezegd, zit die modus tussen de twee eerder genoemde modi in.
Je bent nooit te oud om te leren en na 25 jaar one-shot wil ik best iets anders proberen. Ik ga die AI-FOCUS testen en kijken of het iets voor mij is. Mocht je dus allemaal onscherpe foto’s van me krijgen, dan weet je waar het aan ligt…
Er is nog een betere methode: je koppelt de focusfunctie van je camera los van de ontspanknop en je zet hem op en van de knopjes onder je duim. Vervolgens zet je de focus-mode op AI-Servo. Daarmee ben je heer en meester over je scherpstelling: het werkt uitsluitend als je je duim gebruikt om het knopje in te drukken en op geen enkel ander moment. Nooit meer per ongeluk ‘automatisch’ opnieuw scherpstellen – razendsnel gaat dat tegenwoordig – zodat je achtergrond haarscherp is, of je lampstatief.
Het vraagt om gewenning maar het is bij alle soorten van fotografie te gebruiken. Het beste van twee werelden onder één knopje.
Die methode zal ik ook uitproberen Olof! 🙂
Maar… Herbepaal jij dan nooit je compositie na het focussen? Want dan ga je de mist in met AI Ficus…?
Meestal wel Erik, 99 van de 100 keer zitten de ogen niet op een AF-punt. Maar misschien is het wel een uitdaging om ook een hele andere manier van fotograferen te proberen.
Dat is ook weer waar. En met jezelf af en toe uitdagen is niks mis. Misschien maar eens een tijdje de AF er helemaal uitgooien bij portretten. Beetje het manueel focussen (weer) in de vingers krijgen…
Goed idee Erik. Die M op mijn lens wordt hier in de studio ook heel regelmatig gebruikt… Voelt toch een beetje als ‘het echte werk’ 😉
Met de ‘back focus button’ verhelp je dat allemaal in één klap en op een manier die je eigenlijk nooit hoeft te veranderen. Het is automatisch met de hand scherpstellen.
Ik was op mijn oude Olympus OM camera’s heel vlot met scherpstellen – zelfs op mijn 100% mat matglas met kruisdraden. Met mijn Canon is er geen beginnen aan. Matglas is niet meer geschikt voor fijne focuswerk. Moet je er weer een ander matglas in gaan peuteren…