“Photography is in some ways false just because it is so exact”  – Eugène Delacroix

Ik heb een haat- / liefdeverhouding met Photoshop. Het liefst zou ik portretten helemaal niet willen editten. Gewoon zo laten als ze zijn. Vrouwen… sommige vrouwen zijn zo onzeker over hun uiterlijk en willen ‘geshopt’ worden. Soms tot het extreme toe. Niet mijn stijl. Vrouwen zijn mooi, zoals ze in werkelijkheid zijn. Waarom edit ik de beelden dan standaard na?
Delacroix heeft het goed verwoord. Wanneer ik met een model praat en ondertussen haar gezicht bekijk, krijg ik het beeld wat ik wil vast leggen. Als je de foto genomen hebt en dertig seconden een uitvergroot, stilstaand beeld bekijkt, krijg je een heel ander beeld. Rimpels, pukkeltjes en andere oneffenheden die je normaal niet gezien zou hebben, merk je nu wel op.  Dat is de ‘foute’ werkelijkheid die niet overeenstemt mijn ‘juiste’ beleving. Dat is de (hoofd)reden waarom ik Photoshop gebruik.
Er bestaat een stelling dat Photoshop (met name) vrouwen ongelukkig maakt. Een ideaal beeld creëert waar men niet aan kan voldoen. Photoshop is slechts een middel, dat “goed” of “fout” (ieder zijn eigen visie) aangewend kan worden. En geloof me, dat het ook een hoop mensen gelukkiger kan maken. Met Photoshop kan je heel eenvoudig kleine ‘ongemakken’ weghalen. Ook dat ene pukkeltje op je voorhoofd dat net op je trouwdag kwam opzetten…