Een beeld van Marja uit 2006. (Visagie: Alice Westerhof, Styling: Anne-Loes Glas). Ik kwam het tijdens het zoeken door mijn archieven weer tegen. Vroeger wilde ik heel graag fashion-fotograaf worden. Niet zozeer vanwege de kleding, maar vanwege de mooie beelden die je kunt schieten met je team: Een visagiste, een styliste, een assistent en natuurlijk de modellen. Een stel creatieven bij elkaar met een gezamenlijk doel. Dromen van veel publicaties in modebladen. Samenwerkingen met de mooiste modellen en proberen de aller, aller, allermooiste beelden te maken…
Maar gaandeweg merk dat mijn honger naar fashion-fotografie stilletjes is verdwenen. Gaandeweg merk ik dat ik het liefst 1 op 1 werk. Eén persoon voor de camera en één persoon achter de camera. Geen team maar intensiteit. Portretfotografie past beter bij me. En de geportretteerden hoeven niet piepjong te zijn. Ik houd ervan als ze wat meer levenservaring en wat meer tekening in hun gezichten hebben. Een zoektocht naar diepere schoonheid.
Terugkijken op oud werk doet me beseffen dat ik veranderd ben. Van een teamspeler naar een solist. En dat voelt heerlijk; Alles in mijn eigen hand. En toch… soms mis ik teamwerk. Voordat ik de fotografie-business inging, had ik mijn eigen snackbar met een heel fijn team om me heen. Heel veel fun en synergie. Wellicht is het goed om af en toe een projectje met een leuk team te doen. Om met synergie te komen tot andere en betere beelden. Binnenkort maar weer eens wat plannen.