Als je aan mij vraagt wie mijn fotografische helden zijn, noem ik namen als Richard Avedon, Irving Penn, Helmut Newton, Peter Lindbergh, Patrick Demarchelier, Ellen von Unwerth en nog meer namen van dode of oude fotografen uit de analoge periode. Fotografen die beroemd waren in de fashion, maar ook niet hun hand omdraaiden voor een intens portret. Nu voel ik me veel meer een portretfotograaf, dan een fashionfotograaf. Bij fashion heb ik meer het gevoel dat je up-to-date moet blijven van de laatste trends, de laatste stijlen. Bij portretfotografie lijkt die noodzaak wat minder belangrijk. Toch is het goed, je te (blijven) verdiepen in de nieuwe generatie van fotografen. Er wordt ongelofelijk veel, mooi en inspirerend nieuw werk gemaakt door de nieuwe generatie. Vaak zie je, dat de evolutie van technologieën in de fotografie echt doordringt in het fotografisch werk. De nieuwe generatie maakt er gretig gebruik van. Fotografen als Solve Sundsbo, Richard Warren, Raya, Billy Kid, Andrea Klarin komen voorbij. Mooi werk. De nieuwe generatie heeft veel van de ervaringen van de oude generatie geleerd. Maar de oude generatie kan ook zeker veel van de nieuwe generatie opsteken.
In mijn privéleven zie ik dat ook. Ik leer telkens weer dingen van mijn kinderen. Niet alleen nieuwe dingen; Soms laten ze me ook zien hoe ik vroeger zelf was. Leergierig, voor alles open staan, niet ‘bang’ zijn voor nieuwe dingen. Aspecten van mezelf die ik ben vergeten, verleerd of diep heb weggestopt. Gelukkig heb ik twee dochters die me daar van bewust maken. Mijn leermeesters!