Sinds de dood van mijn moeder lijkt het wel of ik onder een grijze sluier leef. Ik beleef de leuke dingen van het leven niet meer zo intens als voorheen. Altijd in gedachten en nooit meer ergens volledig aanwezig. Er zit een soort grijze sluier voor alles wat ik waarneem. Gelukkig zijn er sommige happy momenten, die als een dun zonnestraaltje door die grijze sluier heen prikken. Vorige week met het gezin lekker gegeten op het strand, gevolgd door een gezellige wandeling. Eten was goed, omgeving was goed. Sfeer was goed. Quality time met mijn allerliefste vrouw en kinderen. En gisteren heb ik heerlijk geluncht in een mooi restaurant in ‘s-Graveland samen met Sharon. De liefste art director van Nederland, maar bovenal een dierbare vriendin.
Bewust worden van mijn omgeving. Bewust worden van het fijne gezelschap en het lekkere eten. Bewust worden van het moment waarin ik leef. Zintuigen prikkelen. Mijn tagline luidt al jaren: Enjoy Life, Enjoy Photography! Het wordt tijd dat ik weer (vaker) naar mezelf luister. Genieten van het leven… Zo zou mijn moeder het ook voor mij gewild hebben.