Sinds ik Lightroom heb, speel ik veel meer met kleuren dan voorheen. Vooral de SplitTone functie wordt hier regelmatig gebruikt. Je kunt hierdoor een beeld eenvoudig leuke kleuren meegeven, waardoor je beelden er meer ‘funky’ uitzien. Mede door Instagram is het spelen met filters leuk en populair geworden. Toch roept dat proces ook vragen bij me op. Is dit niet tijdelijk? Softfilter, crossprocessing, HDR… als fotograaf zie je trends komen en gaan. Als ik dan sommige van die ‘trendy’ beelden van me terugzie, kan ik me bijna niet voorstellen dat ik dat eens mooi gevonden heb.
En dan kijk ik naar mijn zwart-wit beelden. Sommige zijn ouder dan vijftien jaar. Geen trucjes. Geen fratsen. Gewoon hard werken achter de camera en in de natte doka. Tijdloos. Mooi. Ik zal altijd een liefde blijven houden voor zwart-wit beelden. Ook al worden ze nu niet meer vaak analoog gemaakt. Zwart. Wit. En alles wat er tussen zit. Ik houd van al die grijstinten. En het zijn er meer dan vijftig.
En hier nog een liefhebber. Zwart-wit blijft altijd mooi. En het liefst met nog wat stofjes en krasjes op de negatieven. Want daar wordt het wel zo echt van. Toch?
Nou… in de echte prints werk ik dat wel zoveel mogelijk weg met een blazertje en Spottone… (analoog). Wat dat betref is het digitale traject een stuk aangenamer… Maar goed om te horen dat er nog veel meer ‘zwart-wit gekken’ zijn 🙂
Ik had deze week net hetzelfde gevoel. Ik ging eens gaan kijken naar een fotograaf waarvan ik het werk altijd mooi heb gevonden en de beelden hadden hun glans verloren. Zoals jij zegt, het is niet tijdloos.
Trouwens een dikke proficiat met je blog, deze is echt heel interessant!
Dank je wel voor de complimenten Liesbet!