Als professionele fotograaf staat er een enorme druk op je om te presteren. Er bestaat een gedachte, dat professionele fotografen -altijd- goede beelden moeten kunnen maken en nooit mogen falen. Maar natuurlijk is een fotograaf ook maar een mens. Tot nu toe heb ik gelukkig alleen maar tevreden klanten gehad. Maar ik heb ook wel eens werk afgeleverd, waarvan ik dacht: Dat kan veel beter…
Als portretfotograaf ben je ook afhankelijk van de geportretteerde. Ik zeg altijd tegen ‘modellen’ dat het teamwork is. Aan beide kanten van de camera moet er hard gewerkt worden.  Dan kom je pas tot mooie resultaten.
Toch kan ik me -letterlijk- ziek voelen, wanneer de beelden er niet uitkomen waarop ik had gehoopt. Als perfectionist loop ik dan in mijn gedachte de hele shoot na. Wat ging er niet goed? Wat had ik anders moeten aanpakken? Ik voel me dan verantwoordelijk, ook al ligt de schuld buiten mezelf. Ik weet het in mijn gedachten altijd wel zo om te draaien, dat de schuld bij mij ligt. Dan maak ik me grote zorgen om er vervolgens achter te komen, dat de klant heel tevreden is met de beelden. Een wijze fotograaf zei dat je als professionele fotograaf soms beelden rucksichtloos moet kunnen verkopen, ook al sta je er niet helemaal achter. En toch blijft dat ‘schuldgevoel’ bestaan. Ik wil het beste van het beste voor mijn klanten. En ik zal ook altijd naar het beste streven. Maar ik moet er wel in berusten, dat ik ook maar een mens ben en ook wel eens kan falen.