Om me heen zijn er op dit moment aardig wat vrouwen zwanger of hebben onlangs een kind gehad. Moeders. Negen maanden lang ben jij door je moeder gedragen. Vaders hebben ook een kleine bijdrage gedaan in de totstandkoming, maar de grootste taak ligt toch wel bij de moeder. Ook wanneer het kind er is, krijgt de moeder vaak de meeste taken toebedeeld.
Sommige (aanstaande) moeders hebben het heel zwaar tijdens hun zwangerschap en de hormonen maken het er ook niet lichter op. Sommige moeders hebben het ook na de bevalling zwaar, omdat sommige (biologische) vaders hun verantwoordelijkheden niet nemen. Sommige moeders hebben het zwaar, omdat niet alle baby’s gezond geboren worden. En hoe zwaar deze moeders het ook hebben; Ik zie ze toch met een vertederend lachje naar hun kind kijken en ze omringen hun kroost met alle liefde. Respect voor alle vrouwen die hun kroost liefdevol opvoeden, ondanks alle tegenslagen.
Het meeste respect heb ik wel voor mijn eigen moeder. Zij heeft het in haar leven ook niet altijd makkelijk gehad. Maar ze heeft haar zonen en dochter toch allemaal goed opgevoed. Wanneer ik nu naar haar kijk, zie ik een oude vrouw. Door haar ouderdom en slijtage van haar lichaam lijdt ze veel pijn. Ze kan weinig. Ze is niet zo levenslustig meer als vroeger. Elk jaar, elke maand en elke dag dat ze er is, zie ik als een cadeau voor mij. Maar ik weet dat de opoffering hiervoor van haar zijde enorm is. Ik weet dat ze niet heel veel tijd meer heeft. Maar hoe oud ze ook is; Afscheid nemen van je eigen moeder is moeilijk en doet pijn. Dus geniet ik van de dagen, dat ze nog bij ons is en geniet ik van alle liefde die ze met ons deelt.
En ik denk dan ook aan de boodschap van The Circle Of Life in de film The Lion King. Een stuk van haar zal altijd blijven voortbestaan in mijn broers, mijn zus en mezelf. Net zoals een stukje van mij, zal voortbestaan in mijn kinderen. En zo geven alle moeders het leven door.