Wanneer mensen bij mij op bezoek komen is er een redelijke kans, dat ze voor mijn camera komen te staan. Al een tijdje ben ik bezig met mijn Coffee Portraits, waarbij ik alle mensen probeer te fotograferen, die bij mij op de koffie komen. Natuurlijk wil niet iedereen op de foto (en dat respecteer ik), maar de meesten zijn hiervoor wel te porren.
Heel soms ga ik een stapje verder en trek ze de studio in. Vorige week had ik Emma op de koffie. Ook haar heb ik de studio ingetrokken. Zo’n onvoorbereide shoot heeft enkele minuten nodig om op gang te komen, omdat je studio nog niet ‘schietklaar’ is. Aan de andere kant van de camera is de persoon ook niet voorbereid en fotografeer je haar dus (meer) zoals ze is. Dit beeld is de allerlaatste klik die ik die dag van haar heb genomen. Ik vind het beeld bijzonder, omdat het precies weergeeft hoe ik Emma zie. Geen ingewikkelde lichtopstelling, geen ingewikkelde poses, geen visagie, geen styling en zelfs nauwelijks correcties in Photoshop; Just Herself.
En dat lachje op haar gezicht, voelt aan als een cadeautje speciaal voor mij.