Naast de belangrijke kroonwisseling is morgen ook de trekking van de staatsloterij. Er is 50% kans dat de jackpot van 33,2 mln eruit gaat. Ik had enkele dagen geleden al een lot gekocht en van mijn broer kreeg ik ook nog een lot, wat mijn ieniemienie kans verdubbelt om die jackpot te winnen. In mijn hoofd heb ik het geld al in potjes verdeeld. Tien miljoen stort ik sowieso op de bank en de rente die ik daaruit trek, is bestemd voor goede doelen. De overige 23,2 mln ga ik goed besteden aan fotografie, familie en vrienden.
Aan de andere kant vind ik 33,2 mln een immens bedrag. Wat te doen met zo veel geld? We hebben alles al… Een dak boven ons hoofd, auto voor de deur, twee lieve kinderen, elke dag voldoende eten en drinken, volop liefde en lieve familie en vrienden om ons heen. Zou die 33,2 mln ons leven niet drastisch veranderen? Nog meer luxe? Nog vaker op vakantie? Nog vaker lekker uit eten en genieten? Een nog dikkere buik?
We komen niets tekort en dat in crisistijd. Ik besef dat ik nu al een super goed leven leid. Daar heb ik geen 33,2 mln voor nodig.
Toch blijft het leuk om te dromen….

Mijn moeder is oud, bijna 90. Haar lichaam is versleten, haar geheugen laat haar steeds vaker in de steek en ook haar levenslust is er grotendeels uit. Soms neem ik mijn camera mee, als ik bij haar op bezoek ga. Enkele klikken, ongeveer een stuk of tien. Daarna vindt ze het niet leuk meer. Tussendoor zoekt ze naar haar borstel. Ze wil een positieve indruk achterlaten…

Het was gisteren Chinees Nieuwjaar; Het jaar van de slang. Sommige mensen vinden het vreemd dat Chinezen op een andere dag hun nieuwjaar vieren dan het merendeel op deze wereld. Maar dat Chinees Nieuwjaar rond de maand Februari valt is geen toeval. Februari is namelijk ook voor niet-Chinezen de laatste maand van het jaar. Nu zullen velen van jullie denken dat Februari de tweede maand is; Maar nee, Februari is echt de laatste maand van het jaar. Hoe komt het anders aan zo’n raar aantal dagen, terwijl bij schrikkeljaren een dag wordt bij gesmokkeld? Nog niet overtuigd? September is de zevende maand (sept = zeven), Oktober is de achtste maand (octo = acht) en December is de tiende maand (deci = tien). En als we dan doortellen, dan is Februari de twaalfde en laatste maand van het jaar.
Maar of je nu Nieuwjaar viert op 1 Januari of 10 Februari, de boodschap blijft hetzelfde: Voor iedereen de beste wensen, met veel gezondheid, liefde en geluk!

Als je moeder een respectabele leeftijd heeft en het afgelopen half jaar drie keer met een ambulance naar het ziekenhuis is gebracht, valt het woord ‘dood’ wat vaker uit je mond dan je zou willen. Kinderen pakken daar automatisch iets van op. Vannacht kon mijn kleinste niet zo goed slapen. Ze is bang voor een kort leven en kreeg buikpijn bij die gedachte. Ze dacht er aan dat een hele hoop kinderen niet worden geboren of een kort leven hebben. Maar in een gesprek met haar moeder zei ze ook iets moois: We zijn eigenlijk geluksvogels dat we mogen leven. Omdat we dingen kunnen beleven.
Het alledaagse leven met bijhorende problemen zorgt vaak voor een grijze sluier. Ook worden onze gevoelens afgestompt doordat bijzondere dingen in gewoontes zijn veranderd. Ik kom uit een eenvoudig gezin. En als we vroeger een keer uit gingen eten, was dat een ware belevenis. Er is ook een lange periode geweest, dat ik twee of drie keer per week buiten de deur at. En dan wordt uiteten niet meer als een bijzondere belevenis ervaren. Jammer dat we die grijze sluier niet weg kunnen nemen. Jammer dat we voor zulk soort gevoelszaken geen reset-knop hebben… Maar ik geloof ook dat een groot deel van die grijze sluier tussen je oren zit. We beleven dingen dingen vaak niet (meer) zo intens, omdat onze gedachten vaak op een andere plek zitten dan ons lichaam.
Denk dat ik binnenkort ga proberen mijn lichaam en geest weer op één lijn te krijgen en mijn zintuigen ga verwennen: een pot Ben & Jerry’s voor mijn smaakpapillen; lekker luisteren naar mijn favoriete muziek; even wat langer bij de warme bakker staan en diep ademhalen; een mooi fotoboek bekijken en genieten van een heftige vrijpartij. Want van al die miljoenen zaadcellen, ben ik een geluksvogel.

Enkele mensen hadden op de 21e december een Apocalyps verwacht. Het einde van de wereld. Ze baseerden dat op de wijsheid van de Maya’s. Dit verkeerde idee is door zoveel mensen verspreid en zelfs commercieel uitgebuit. Terwijl de Maya’s de 21e december slechts zagen als het einde van een tijdperk en het begin van een nieuw tijdperk (Aquarius). Ondertussen zijn we de 21e al gepasseerd en bleek die dag vrijwel hetzelfde als de dag ervoor en de dag erna. Achteraf kunnen we er allemaal om lachen.
Toch hebben een hoop mensen dit jaar ‘het einde van de wereld’ meegemaakt. Een school in Connecticut, waar een schutter 28 personen de dood in jaagt, waaronder veel kinderen. Dat moet als ouder wel als het ‘einde van de wereld’ voelen. Maar ook dichterbij huis; Wanneer je een dierbare verliest, voelt dat aan alsof een stuk van je wereld is vergaan.
Het leven bestaat net als een oude foto uit zwarte en witte tinten en daartussen een hele hoop grijze tinten. Probeer de witte tinten, maar ook de grijze tinten te waarderen in het leven. We nemen te vaak de grijze tinten als vanzelfsprekend aan. En probeer te genieten ondanks sommige zwarte tinten in je leven.
Wij gaan net als de Maya een nieuw ‘tijdperk’ in: Het jaar 2013 staat al voor de deur te trappelen. Ik wens jullie hele fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar! En dan sluit ik af met de zin die mijn broer Hoo Gie op de 20e december op zijn Facebook schreef: Always enjoy life like there is no tomorrow!

In de vakantie lijkt het of je zeeën van tijd hebt. De kinderen gaan wat later naar bed. En zelf blijf ik vaak ook wat langer voor de TV hangen. Zappend voor de buis en het meest interessante was laatst een slechte maar humoristische film. Na deze film volgende direct een andere nog veel slechtere, maar ook humoristische film. Als je er eenmaal inzit, ben je benieuwd naar het einde. Maar tijdens een pauze vond ik het idioot dat ik deze film wilde uitkijken. Damn… echt tijdverspilling. Je kan je tijd wel beter gebruiken…
De schoolvakantie is weer voorbij. Ik heb de jongste vandaag naar haar nieuwe klas gebracht. Groep 5 alweer. De oudste blijft nog een dagje thuis. Zij hoeft pas morgen te beginnen als brugpieper op haar nieuwe school. We hebben ontzettend van de vakantie genoten. Maar ik ben nu ook weer blij, dat het voorbij is. Kinderen weer vroeg naar bed en vroeg op. En ouders zullen zich ook weer aan dit ritme moeten aanpassen. Weer regelmaat in huis. En de tijd wordt weer meer besteed aan dingen die belangrijk zijn.

Afgelopen donderdag heb ik een mooi horloge van mijn lieve vrouw gehad. Daar ging voor mij een lang denkproces aan vooraf. Wat voor horloge wilde ik hebben? Een (dure) tijdloze, die je voor de rest van je leven kunt dragen. De Rolex Daytona vind ik persoonlijk erg mooi. Of zou de keuze vallen op het topmodel van Edifice (EQW A1000), die zo’n 20x minder duur is en niet zo lang mee hoeft. Ik besliste voor het laatste.
Gelukkig heb ik mijn nieuwe horloge ‘zo maar’ gekregen. Volgens Chinese wijsheden kun je beter geen klok of horloge aan iemand geven voor een verjaardag. Nu wordt een horloge gezien als een sieraad. Maar het is een blijft een instrument om de tijd te meten. Met een horloge of een klok op een verjaardag zou je volgens Chinezen zeggen, dat hun resterende tijd beperkt is.
De afgelopen jaren ben ik ‘horloge-loos’ door het leven gegaan. Ik heb er wel een aantal in een la liggen, maar ik heb deze niet of nauwelijks meer gedragen. Maar nu ik er weer één om mijn pols heb, zie ik de resterende secondes van mijn leven wegtikken. En ik zie dat niet negatief zoals in de Chinese wijsheid; Maar juist positief: Je tijd is beperkt. Verspil het niet. Doe er iets goeds mee. Om maar te eindigen met wijze woorden van meneer Jobs:
“Your time is limited, so don’t waste it living someone else’s life. Don’t be trapped by dogma — which is living with the results of other people’s thinking. Don’t let the noise of others’ opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition.” – Steve Jobs

Er bestaat niet zoiets als een ‘vader-opleiding’. Iedere vader gaat er van uit dat hij zijn kinderen goed opvoed. Persoonlijk denk ik, dat ik mijn kids de juiste normen en waarden meegeef. Al krijg ik er sommige dingen (zoals hun eigen troep opruimen) er gewoon niet in. Wellicht ben ik een ‘makkelijke’ vader en overspoel ik ze met aandacht, geborgenheid en liefde. Pas als ik naar andere vaders kijk, hoe zij met hun kinderen omgaan, zie ik de verschillen. En dan ga ik denken: “Misschien ben ik iets te beschermend. Misschien ben ik iets te makkelijk. Misschien verwen ik ze te veel. Misschien moet ik ze iets harder aanpakken, wanneer ze hun spullen niet opruimen….” Wanneer ik terugkijk op mijn jeugd, had ik wellicht een iets ‘hardere’ vader, maar hij omringde mij ook met voldoende aandacht, bescherming en liefde.
Eigenlijk is heel het leven een ‘vader-opleiding’. Een ieder volgt dat traject ‘vaderzijn‘ op zijn eigen manier. En dat is maar goed ook. Als we daarvoor ook allemaal regels gaan bedenken, is er steeds minder ruimte voor individualiteit. Je eigen hart en ziel weten wel hoe jij je kinderen moet opvoeden en wat goed voor ze is. Vertrouw daar op. En wanneer ik weer eens mokkend hun spullen opruim, kijk ik naar mijn lachende kinderen en maakt het mijn dag weer goed.