Ik wil binnenkort naar Rotterdam-Zuid. Daar ligt mijn vader begraven. Ik heb zijn graf al lange tijd niet opgezocht en ik voel me er enigszins schuldig onder. De wandeling van de parkeerplaats naar zijn graf, maakt me rustig. Als ik alleen ben, geeft me dat een moment voor introspectie. Wat zou mijn vader gedaan hebben, als hij mij was? In veel opzichten lijk ik op mijn vader. En hoe ouder ik word, des te meer kenmerken ik van mij in hem herken. Aangekomen bij zijn graf groet ik hem. Daarna plaats ik de bloemen en haal herinneringen op, die ik met mijn vader gehad heb. Ook denk ik over de dood en onlosmakelijk over de belangrijke dingen in het leven. Wat is echt belangrijk in het leven? Onderwerpen als kinderen, familie, liefde, toekomst en tijd dwarrelen in mijn hoofd. Voordat ik zijn graf verlaat, groet ik hem nogmaals met veel eerbied. Een bezoek aan mijn vader voelt als een soort meditatie. Weer terug in mijn auto, rijd ik weer de hectische wereld in, met een rustig en voldaan gevoel. Ik moet echt weer eens mijn vader bezoeken.