Gisteren had ik drie kleine modelletjes in mijn studio voor een korte shoot. Zusjes. Heel bijzonder, want in een ver grijs (lees: analoog zwart/wit) verleden heeft de moeder van deze mooie kinderen ook (meerdere keren) voor mijn camera gestaan.
Dille en Minte hadden nieuwe beelden nodig voor hun bureau en kleine Bloem wilde ook heel, heel, heel graag op de foto. De meisjes waren alle drie heel jong, maar zo getalenteerd voor de camera. De meeste kinderen moeten wennen aan onbekende mensen en een onbekende omgeving. Niet bij deze kids: Geen (camera)vrees, geen tijd nodig om aan mij te wennen, geen tijd nodig om te acclimatiseren in de studio, gewoon er voor gaan. Zelfs de kleinste kwam vrijwel gelijk los voor de camera. En als ik diep in mijn herinneringen graaf, was moeders volgens mij vroeger ook zo…