Met fotografie ben ik een echte controle-freak. Ik wil altijd alles onder controle hebben. In de studio is dat tot in grote mate haalbaar. Licht onder controle en camera onder controle in standje M (Manual). Ook buiten de studio wil ik vaak alles onder controle hebben en schiet ook dan meestal in M of in ieder geval in Av (diafragma voorkeuze).
In Parijs heb ik het eens een keer anders gedaan: Mijn camera op P (automatische stand) gezet. Ook de ISO-waarde (lichtgevoeligheid) zette ik op automatisch. En ik vond het heerlijk schieten. Wanneer ik vanuit de donkere metrotunnels naar boven kwam, hoefde ik dit keer niet op te letten of mijn ISO-waarde wel goed stond. En wanneer ik het niet eens was met de voorgestelde diafragma/sluitertijd-combinatie van de camera, draaide ik snel aan mijn tandwieltje om een betere combinatie te kiezen. Niet nadenken; Gewoon kijken en klikken. Minder oog voor de camera en meer oog voor wat er om je heen gebeurt.
Standje P is voor sommige (professionele) fotografen als vloeken in de kerk. Maar ik moet toegeven, dat mijn camera buiten de studio veel sneller en beter ISO-waarden en diafragma/sluitertijd-combinaties kan bepalen dan ik… and I love it!