De schoolvakantie is hier weer voorbij. Mijn twee kinderen gaan weer lekker naar school en de regelmaat keert weer terug in huis. Het was de eerste zomervakantie, waarin ik als papa zoveel thuis was. Maar met kinderen om je heen is het toch niet relaxt werken. Geconcentreerd starend naar het beeldscherm, hoor je van beneden een geluid: “Papa, mogen we een snoepje?”. Papa zegt nee en het is weer even stil. Dan klinkt er: “Papa mogen we een koekje?”. Papa zegt weer nee en voor enkele seconden is het dan weer stil om vervolgens te horen: “Papa, mogen we een ijsje?” Na bijna een uurtje non-stop achter mijn computer, voel ik me dan toch weer schuldig omdat ik ze even geen aandacht heb geschonken en besluit dan iets leuks met ze te gaan doen. Dit gepaard met een snoepje, koekje of ijsje… of een uitstapje naar Mc Donalds. En dan besef je als vader, hoe leuk het is om samen veel tijd door te brengen met je kinderen… 
Nu is de school weer begonnen. Half negen in de ochtend zitten ze in de klas en ik ben negen uur aan het werk, achter mijn beeldscherm en kan door de wedergekeerde regelmaat lekker doorwerken. Nu word ik niet meer gestoord, wanneer ik een beeld aan het nabewerken ben. Toch mis ik die stemmen, die om een snoepje, koekje of ijsje vragen. En die grote vragende ogen of ik mee wil spelen…
Maar dat zal niet lang duren. Die vragen komen wel weer nadat ik ze vanmiddag van school heb opgehaald 😉  Jazzlyn & Kaithy, I love you! “Papa, mag ik een snoepje?”