Soms komen modellen met hele leuke ideeën hoe ze gefotografeerd willen worden. Ze nemen dan plaatjes mee en willen er dan net zo uit zien als dat model uit dat magazine. Verzamelde plaatjes dienen voor hun niet als moodboard, maar als voorbeeld voor het maken van een exacte kopie. Zulke beelden eindigen meestal uit in een teleurstelling. Het model voor mijn camera is niet hetzelfde model als uit de magazine. Net iets ander uiterlijk, net iets andere kleding, net iets andere visagie, net iets andere styling, net iets andere pose en een net iets andere uitstraling op het gezicht.
Ook (veelal beginnende) fotografen vallen in deze valkuil. En er bestaat zelfs een grote hoeveelheid boeken, die hier commercieel op inspeelt. Die boeken laten een beeld zien en op de pagina erna, wordt haarfijn uitgelegd hoe dat beeld is gemaakt. Prima om nieuwe lichttechnieken aan te leren. Minder om beelden precies te kopiëren. Want ook de fotograaf werkt in een net iets andere studio, met net iets andere lichtvormers, past een net iets andere benadering naar de modellen toe. En tja… het model blijft toch ook net iets anders.
Beelden zijn prima om als moodboard te gebruiken. Om voor elkaar duidelijk te maken, wat voor sfeer je uit wilt stralen. Maar in de fotografie gaat het om je eigen creativiteit, je eigen visie, je eigen ‘ding’ en niet het minst onbelangrijke: je eigen ‘ik’. Als je idolaat van een fotograaf bent, kun je zijn stijl constant proberen te kopiëren, maar Copycats are always a step behind.
Ik vind het veel fijner om mijn ‘eigen’ ding te doen. Mijn eigen stijl. Daarnaast vind ik het persoonlijk veel interessanter, als een persoon voor de camera iets van zichzelf erin legt. Dat is iets unieks. Dan krijg je mooie en authentieke resultaten. Blijf jezelf, zowel voor als achter de camera. En ook zonder camera…