In het Haarlems Dagblad van vandaag las ik dat er een film draait over Diana Arbus; Fur: An Imaginary Portrait Of Diane Arbus. Het is een verzonnen verhaal, gebaseerd op enkele ware feitjes. Maar ondanks dat het verhaal grotendeels is verzonnen, lijkt het me toch een interessante film om te bekijken. Binnenkort eens kijken waar de film allemaal draait…

De afgelopen jaren zijn er veel fotozaken uit het straatbeeld verdwenen. Zij leefden van ‘rolletjes ontwikkelen en afdrukken’. Maar nu analoog steeds meer op de achtergrond schuift, zijn deze zaken overbodig geworden. Zo ook met [S]Color, een vaklab in Amsterdam. Ik denk dat de vaklabs het de komende jaren ook moeilijk gaan krijgen. Veel ‘thuisprinters’ van nu, kunnen vakprinten evenaren.
Soms denk ik weemoedig terug aan die analoge tijden, dat je je rolletjes nog naar het vaklab bracht. De spanning die je voelde wanneer je de ontwikkelde film en de contacten terug in je handen kreeg. Aandachtig de contacten bekijken met een loupe om dan vast te stellen dat het toch heel anders uitziet, dan wat je in je gedachten had… soms teleurstellend en soms verrassend. Ik heb nog een hoop rolfilm in de vriezer liggen. Binnenkort maar eens in mijn Hasselblad gebruiken, voordat alle vaklabs verdwenen zijn.

Afgelopen dinsdag heb ik het album geleverd aan Ali & Giorgia. Een bruiloftreportage maken is hard werken. Ettelijke (vaak nachtelijke) uren, creativiteit en je eigen visie steek je erin, om er iets moois van te maken. Elke keer wanneer ik een album aflever zie ik dat als een soort afsluiting van de opdracht. Je geeft als ware een stukje van jezelf weg aan het bruidpaar. En als het bruidspaar dan tevreden is, weet je pas waarvoor je het allemaal hebt gedaan…
Ali & Giorgia, ik vond het heel leuk en een eer om jullie fotograaf te zijn!

Na een hele lange tijd geen shoots meer gedaan te hebben had ik gisteren een korte shoot met twee jongens: Dylan en Damian. Na een kwartiertje wilden ze echt niet meer… Toen was de moeder Chantal aan de beurt.
Een tijd lang had ik andere prioriteiten dan fotograferen, maar het voelde weer goed om er mee bezig te zijn. Reden genoeg om nog een aantal openstaande shoots in te plannen.

Altijd heb ik een grote liefde gehad voor analoog. Diverse malen hebben mensen (veel) geld voor sommige barietprintjes geboden, maar ik wil ze niet verkopen. Ik koester ze. Met veel liefde voor beeld heb ik ze in mijn donkere kamer gemaakt.
Maar om eerlijk te zijn heb ik nu al zeker een jaar niet meer in de donkere kamer gestaan. Vrije tijd is voor mij op dit moment heel kostbaar en in de donkere kamer afdrukken vergt veel tijd. Achter de computer is het veel makkelijker om efficiënt met je tijd om te gaan. Ik weet nu dat het digitale traject ook voor mij het meest belangrijk gaat worden. Uit nostalgie zal ik mijn vergoter en andere dokaspulletjes nog niet weg doen. Misschien als ik oud en grijs ben, koop ik weer wat chemicaliën….

Eergisteren mocht ik de bruiloft fotograferen van Ali & Giorgia. Ali is het broertje van twee hele goede vriendinnen, die ik vroeger veelvuldig heb gefotografeerd: Nurcan en Bircan. Het was de allereerste Turkse bruiloft voor mij en er kwamen dan ook leuke verrassingen tussendoor die met deze cultuur te maken hebben. Ook zaten er Griekse elementen in, omdat Giorgia van Griekse komaf is.
Ali en Giorgia zijn een heel leuk stel om te fotograferen; de liefde tussen hun stralen van de beelden af. Gisteren heb ik de beelden vluchtig bekeken. Er zitten een hele hoop mooie en leuke beelden tussen. Helaas kan ik jullie niets laten zien, omdat ik (nog) geen toestemming heb van de bruidspaar en daarnaast is de primeur uiteraard voorbehouden aan het bruidspaar.
Hierbij wens ik Ali en Giorgia heel veel liefde en geluk. Jullie zijn een mooi stel!

Vandaag naar Professional Imaging in Nieuwegein geweest. Binnenkort toch maar een TomTom kopen, want op de heenweg miste ik een afslag, waardoor ik een heleboel kilometertjes verder pas kon afslaan… Maar de beurs was leuk. Niet echt heel bijzonder maar wel leuk om te zien wat er op het gebied van imaging bestaat. Uiteraard ook langs de stands geweest van albummakers. Albums voor reportages worden alsmaar mooier. Ook veel mooi apparatuur gezien, maar eigenlijk heb ik op dit moment voorlopig genoeg spulletjes om mooie beelden (proberen) te maken. Al met al was het een leuke dag.

Laatste tijd doe ik het een stuk rustiger aan met shoots. Binnenkort wordt mijn jongste dochter geopereerd aan haar heupjes en daardoor zet ik de shoots momenteel op een laag pitje. Afspraken die al stonden en moeilijk verplaatsbaar zijn laat ik (uiteraard) gewoon doorgaan en dat is wel fijn. Zo neem ik toch nog zo nu en dan mijn camera in mijn handen. Vorige week dinsdag had ik Laura en Marit voor de lens. Het was voor beiden de allereerste keer dat zij een shoot hadden. Het was een leuke en gezellige middag en een genot om hun voor de lens te hebben. Thnx dames!